لبه تیغ

لبه تیغ روایتی است از تجربه جوانی به عنوان لاری که در طول جنگ جهانی و پس از آن به دنبال معنای زندگی است. او برای کشف این مساله به زندگی خود پشت پا می‌زند و به گونه‌ای پیروزی و رستگاری در برابر جویندگان مال و جاه و مقام دست می‌یابد.
این اثر که از آن به عنوان یکی از موفق‌ترین اثر موام یاد می‌شود در سال ۱۹۱۹ نوشته شده است و مانند بسیاری دیگر از آثار موام حاصل تجربه‌ها و مشاهدات نویسنده است.
موام خود تا ۱۰ سالگی در پاریس زندگی می‌کرده و با وجود تحصیل در رشته طب، به دلیل اینکه آثار داستانی وی با اقبال روبرو شد، از این تحصیل دست برداشته و به طور کامل به نویسندگی روی می‌آورد.
از ترجمه مهرداد نبیلی نیز به عنوان موفق ترین ترجمه از آثار موام در فارسی یاد می‌شود.
موام رمان خود را اینگونه آغاز کرده است: «هرگز رمانی را با این همه بیم آغاز نکرده‌ام. اگر بر این کتاب نام رمان می‌نهم، از آن روست که برای آن نام دیگری نمی‌دانم. داستانی چندان برای گفتن ندارم و پایان کارم نیز مرگ یا ازدواج نیست. البته مرگ پایان بدیهی همه داستان‌هاست اما ازدواج نیز داستان را سرانجامی می‌دهد و آنان که خود را صاحب ذوق می‌دانند، بی سبب داستان‌هایی را که به شادی پایان می‌‌پذیرد، به دیده طنز می‌نگرند ...چه بسا می‌توانستم تخیل خود را به کار گیرم و آن فاصله‌ها را به صورتی دلپسند پرکنم و این حکایت را دلپذیرتر سازم اما قصد چنین کاری ندارم. تنها می‌خواهم آنچه را خود از آن آگاهی داشته‌ام، بر صفحه کاغذ بیاورم»